Τι δήλωσαν για τον Θ Καρατζά , Καραμούζης και Πανταλάκης

Με αφορμή βιβλίο με τίτλο ξανά στον χάρτη του Θ. Β. Καρατζά ο κ Καραμούζης τόνισε ότι «για μένα η συνεργασία μου με τον Καρατζά με δίδαξε – και η πρόσφατη κρίση επιβεβαίωσε – ότι, τελικά, δεν μπορείς να έχεις μια Τράπεζα, ένα τραπεζικό σύστημα, με μόνο ευτυχείς του μετόχους και τα στελέχη, με τους εργαζομένους, τους πελάτες, την κοινωνία εχθρικά απέναντί σου, με την εταιρική και κοινωνική ευθύνη υποβαθμισμένες, γιατί μια τέτοια στρατηγική είναι μεσοπρόθεσμα αναποτελεσματική και για την κερδοφορία της και για τις προοπτικές της.

Ο Καρατζάς με το προσωπικό, κοινωνικό και πολιτικό βάρος του προέβαλε την Ελλάδα της γνώσης, της δημιουργίας, της δουλειάς, του πολιτισμού, χωρίς εκπτώσεις και ωραιοποιήσεις. Μίλησε για την ανάγκη εθνικής αλληλεγγύης των ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων, που ακόμα δεν έχει επιτευχθεί, για ανοικτές αγορές, για εθνικές πολιτικές και διεθνοποίηση, για τη σύγχρονη Ελλάδα, που, αν θέλει, αν τολμήσει, μπορεί να έχει μέλλον και προοπτική.  Μακριά από τη μιζέρια, τον αναποτελεσματικό κρατισμό, την απαξίωση, την κακοπιστία και την εσωστρέφεια της εποχής μας.

Τον τιμούμε για αυτό που πραγματικά ήταν: ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος με αρχές, αξίες, όραμα και πίστη στις δυνατότητες της χώρας μας. Ένας άρχοντας, ένας οικογενειάρχης, που έφυγε νωρίς και σήμερα μας λείπει πολύ, λείπει από όλη την Ελλάδα πολύ.

Από την πλευρά του ο Θ Πανταλάκης τόνισε μεταξύ άλλον τον  Θόδωρο Καρατζά τον απασχόλησε εξόχως η συνέχεια του έργου του.  Δεν είναι πια μαζί μας αλλά εάν θα ήταν, βλέποντας την σημερινή Εθνική Τράπεζα  δεν θα έκρινε μόνο το έργο των διαδόχων του αλλά και δικό  του έργο.  Όλες οι αποφάσεις του είχαν αυτό τον γνώμονα της συνέχειας, αρχής γενομένης με την εξυγίανση  του ισολογισμού της ΕΤΕ, με την ανάληψη των καθηκόντων του το 1996.  Στο ίδιο πνεύμα υλοποίησε την εθελουσία έξοδο των ανώτατων στελεχών της Τράπεζας το 2002 ούτως ώστε μια νέα Διοίκηση, που μπορεί να προέκυπτε από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, να μπορέσει να βασιστεί σε μια αναβαθμισμένη και συμπαγής ομάδα ηγετικών στελεχών. Δεν ήθελε η Διοίκηση του να είναι μια παρένθεση έχοντας δει την Τράπεζα, από την δεκαετία του 1960 που άρχισε να συνεργάζεται μαζί της ως νεαρός δικηγόρος, να κάνει κάποια πρόοδο και μετά να υπαναχωρεί.   Αναμφίβολα ενυπήρχε σε αυτή του την ανησυχία και η ίδια η  υστεροφημία του, η μεταφυσική αγωνία για την επιβίωση της έργου του μετά από το τέλος του ίδιου του περάσματος του.  Ενσωμάτωνε ο Θόδωρος Καρατζάς, υπό αυτή την έννοια, την αντίφαση ότι όσο περισσότερο θέλεις η κληρονομιά σου να αντέξει το πέρασμα του χρόνου τόσο περισσότερο πρέπει να δουλέψεις όχι μόνο για σένα αλλά και για τους διαδόχους σου.